De Middeleeuwen, het woord zegt het al, worden vaak beschouwd als een achterlijk, donker intermezzo tussen de glans van de klassieken en de glorie van de Renaissance. Een nieuwe analyse van het oudste bekende anatomische specimen, een kop-en-schouder uit Frankrijk, wees uit dat de Middeleeuwen in wetenschappelijk opzicht stukken verder waren dan altijd is aangenomen. Moderne C14-datering dateert het lichaamsdeel namelijk tussen 1200 en 1280. Voorheen hield men het op de zestiende eeuw. De romp is op een zeer geavanceerde manier met een soort metaalwas geprepareerd en werd gebruikt in de anatomische les. Officieel waren autopsie en dissectie van lijken voor wetenschappelijke doeleinden taboe in de Middeleeuwen, maar nu blijkt dus dat de invloed van de kerk op de wetenschap minder groot was dan we dachten. Het snijden in dode lichamen werd overigens niet altijd door de kerk verboden. In 1308 kregen nonnen toestemming het lichaam van de gestorven abdis Chiara van Montefalco te ontleden, op zoek naar tastbare sporen van heiligheid. Ze vonden een klein kruisbeeldje in het hart van de latere heilige, en drie galstenen in de galblaas, wat uiteraard beschouwd werd als een symbool van de Heilige Drievuldigheid. Toch duurde het nog tot 1881 voordat Chiara heiligverklaard werd.
Geef een reactie