• Reclame
  • Bedrijfsjournalistiek
  • Tekstredactie
  • Interviews
  • Onderwijs
  • CD-recensies

René Leverink Tekst

  • Home
  • Over René Leverink Tekst
  • OCW / blog
  • Taal & Communicatie / blog
  • Assortiment
  • Contact
Je bent hier: Home / Onderwijs, cultuur & wetenschap / Geradbraakt

Geradbraakt

13 juni 2013 Reageer

untitledIemand die opgroeit ‘voor galg en rad’ mag hopen dat het uitdraait op de galg, en niet op het rad. Het radbraken – of radbreken – gaat als volgt. De veroordeelde wordt op een rad vastgebonden. De beul deelt met een voorhamer of een zwaar stuk ijzer acht klappen uit, achtereenvolgens op onderarmen en onderbenen en daarna op bovenarmen en bovenbenen. Daarna slaat hij nog één keer toe: de genadeklap, doorgaans in de hartstreek. Zo leg ik het altijd uit in de les ‘uitdrukkingen’, liefst met een vrijwilliger als terdoodveroordeelde, zoals laatst Anne, en een houten liniaal als slagwapen, alles natuurlijk binnen de perken, wees gerust. Onlangs zag ik als illustratie bij een recensie van Dagboek van een beul van Joel Harrington een tekening waarin er op een heel andere manier geradbraakt werd, met het rad niet als ligplaats, maar als slaghout. Een merkwaardige variant, dunkt me, want er zijn toch wel handiger dingen om mee te slaan dan zo’n lomp wagenwiel. Hoe dan ook, zo leer je nog eens wat. Bijvoorbeeld dat de heilige Catharina van Alexandrië bij nader inzien óók op deze rare Michelangelo_Caravaggio_060manier geradbraakt is, en dus niet gewoon zoals het hoorde. (Catharina was een jonge meid in Alexandrië, van goede komaf, in het begin van de vierde eeuw na Christus. Keizer Maxentius had een oogje op haar, maar zijn wás al getrouwd – met Jezus. Om haar dat betaald te zetten, veroordeelde hij haar tot het rad. Maar het Opperwezen greep in, en een bliksem brak het rad – weer een andere betekenis van radbraken. Toen zette Maxentius haar op de brandstapel, maar het vuur waaide uit. Uiteindelijk draaide het uit op een onthoofding, en werd Catharina martelares, altijd afgebeeld met een zwaard en een gebroken rad, zoals hier door Caravaggio.) Gisteren kwam ik Anne tegen in de gang. Ze liep op krukken. Ik schrok, maar het was in de gymles gebeurd, zei ze.

Deel dit bericht:

  • Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)

Categorie: Onderwijs, cultuur & wetenschap, Uncategorized Tags: Dagboek van een beul, radbraken

Ontvang nieuwe blogberichten per e-mail

Vul je e-mailadres in om e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe blogberichten.

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente blogberichten

  • Net tot de menselijke soort toegelaten 15 april 2021
  • Joviale SS’er 9 april 2021
  • ‘Te gek slecht’ 6 april 2021
  • Sperwers en roodborstjes 30 maart 2021
  • Vertrouwen in het kwadraat 26 maart 2021

Ontvang blogberichten per mail

door Aftrap Communicatie