“Montage is de ziel van de cinema,” zei de onlangs overleden filmkenner Roger Ebert ooit. In deze masterclass van zeven minuten legt Alfred Hitchcock nog eens uit hoe dat gaat. De Engelse aanduiding ‘cutting’ vindt hij niet zo gelukkig. “Het is meer het assembleren van stukjes film.” Hij laat dat zien aan de hand van de beroemde douchescène in Psycho. “We konden natuurlijk niet een naakte vrouw laten zien die doodgestoken werd. Het moest suggestief gebeuren. We hebben gekozen voor kleine stukjes film: het hoofd, een hand, delen van het lichaam, een schaduw op het douchegordijn, de douchekop. In 45 seconden zien we 78 stukjes film.” (Op Youtube gaf iemand het volgende commentaar: “sorry hitch, I count 39 shots in 45 seconds not 78 – haf the amount. u big aul exaggerator”. Maar dan nog…) De tweede moord in Psycho is heel anders gemonteerd. De detective gaat langzaam de trap. De kijker weet wat er gaat gebeuren, alleen niet wanneer. Als de detective bovenaan de trap is gekomen, kijken we opeens van hoog boven op hem neer en zien we de moordenaar met het mes in de hand op hem afstormen. Het volgende shot is een close-up van het gezicht van de man, met de halen van het mes. Een mooi staaltje suggestieve ‘assemblage’ is ook het laatste voorbeeld. Twee keer het gezicht van een man die begint te glimlachen. Maar de tweede keer krijgt die glimlach een heel andere betekenis.
Geef een reactie