Ga maar. Zij is beter dan ik. In elk geval sterker. Zij zal het langer volhouden. Dat is mooi voor jou. Ga maar. Blijf maar weg. Dan hoef ik niet alles meer te pikken. Maar ik kan niet zeggen dat het me onberoerd laat. Ik ben er kapot van zelfs. Ik denk terug aan de tijd dat we zoveel plezier hadden. De mindere dagen vergeet ik liever. We kletsten elkaar de oren van de kop. Niet dagen, of weken, of maanden, maar jaren achtereen. En daar komen ze, de tranen. Dus ga nou maar. Je hebt afscheid genomen. Wat sta je daar nou nog te staan. Of laat je toch je hart spreken?
Geef een reactie