Je zegt dat het helemaal fout dreigt te gaan met mij. Dat ik maar wat doe. Nergens voor deug. Je zegt dat ik een vriend nodig heb, om mijn leven op de rails te krijgen. Laat maar zitten. Ik ben niet alleen. Alleen maar eenzaam. En jij hoeft me niet te zeggen welke kant ik op moet, of wie of wat ik moet zijn. Ik ben die ik ben. En niet zoals jij mij graag zou zien. Ik kijk zo lang mogelijk om me heen. Dan doe ik mijn ogen dicht en wacht tot de wereld zich voor mij ontvouwt. OK, mijn leven is niet zo simpel. Er is niet iemand die om mij geeft. Als niemand mijn zijn hart geeft, dan leen ik er wel ergens een. Ik ben wel gewend aan dat rotgevoel. Ik word er niet anders van. En ik weet heus wel wat liefde is. Wat jij zegt slaat nergens op.
Geef een antwoord