… en zelfs een beladingsSensor plus!

Twee ouderwetse sportcabriolets toeren in een berglandschap, ergens in een streek waar men links rijdt. Achter het stuur twee knappe yuppen. Yup 1 haalt Yup 2 in en schreeuwt naar hem de volgende mededeling, die kennelijk geen uitstel duldde: “Mijn nieuwe wasmachine kan zien.” Voor de zekerheid wijst hij nog met twee vingers naar zijn ogen: kijk, dat bedoel ik, zien! Yup 2 staat even met zijn mond vol tanden. Hij had veel verwacht, maar dit niet. Hij weet dan ook niets anders uit te brengen dan een half-bevestigend, half-vragend: “Okay?!”, dat na-echoot door berg en dal, terwijl de auto’s voortstuiven over een elegante brug. Volgende shot. De heren hebben zich omgekleed, de oldtimers verruild voor moderne mountainbikes, een fietshelm opgezet, en stuiteren nu over een riskant bospad. Of ze in de tussentijd iets tegen elkaar gezegd hebben, is onwaarschijnlijk, want de conversatie over de wasmachine met de ogen wordt voortgezet. “Dat klinkt slim,” zegt de ander. Er moet toch een flinke tijd verstreken zijn, inmiddels. Auto’s parkeren, mountainbikes huren, omkleden. Maar Yup 1 weet precies wat Yup 2 bedoelt. “Dat is het ook,” is zijn schrandere antwoord. Volgende shot. Weer een tijdje later. Even uitblazen. De kwestie van de wasmachine blijft het duo bezighouden. Yup 1 is er helemaal vol van. Hij móet dit kwijt aan zijn vriend, die hem nog steeds vol ongeloof aanstaart. “Het is iSensoric technologie, een heel netwerk van sensoren.” Yup 2 kan het amper geloven: “Dat is echt gaaf,” stamelt hij. Volgende shot. De twee vrienden liggen in een soort massagraf. Het gesprek gaat verder. “Hij heeft een aquaSensor…” “Okay,” zegt Yup 2, die begint in te zien dat hier waarachtig sprake is van niets minder dan een revolutie in de wasmachinetechniek. Hier wordt geschiedenis geschreven! Waarom heeft hij niet zo’n aquaSensor! Yup 1 gaat onverstoorbaar verder: “…en herkent via infrarood hoe vuil de was is…” Via infrarood! Maar we zijn er nog niet. “…en een flowSensor.” Het decor is inmiddels veranderd in een bloedbad, lijkt het wel, een slagveld waar iedereen elkaar belaagt met, ja, met wat eigenlijk? Yup 2 echter blijft bij de les: “Wow.” Yup 1 is nog niet klaar: “… en zelfs een beladingsSensor plus.” Het wordt Yup 2 te veel. “Maar waar heb je dat allemaal voor nodig?” Zijn blik zegt: nu heb ik je te pakken, vader! Yup 1 is even uit het veld geslagen. Verdomd, daar had hij nog nooit zo over nagedacht. Yup 2 beseft nu dat hij te ver is gegaan. Zo ga je niet om met je beste vriend. “Ik snap het,” zegt hij schuldbewust, terwijl de rotte tomaten hem om de oren vliegen. Komt dit ooit nog goed?

Dit is de versie die op Youtube staat. In de echte tv-commercial geeft Yup 1 wel degelijk antwoord op de kritische vraag van zijn vriend: “Om mijn was schoon te krijgen.” Als kijker blijf je verbijsterd achter. Is dit serieus? Is dit een parodie? Waarom in het Engels? Wat is dat voor een tomatenspektakel op het eind? Het onderschrift van Siemens bij de video luidt: “Siemens presenteert: iSensoric. De sensorgestuurde technologie die perfect zorgt voor je was. For a life less ordinary. Dit intelligente systeem van sensoren herkent de hoeveelheid wasgoed en de mate van vervuiling en past hier automatisch het wasproces op aan. Zo kun je doen waar je zin in hebt zonder je zorgen te maken over je kleding. For al life less ordinary.” Voor mensen dus die er geen been in zien het verkeer in gevaar te brengen om over een wasmachine te ouwehoeren. Die zelfs onder het mountainbiken (een zéér ongewone manier van leven trouwens!) nog vervuld zijn van die wasmachine. Die niets beters te doen hebben dan samen met tweehonderd andere yuppen een tomatengevecht te houden. Je kunt natuurlijk ook een ‘life more ordinary’ nastreven, en trachten zonder die sensoren de dag door te komen.