Gisteren stond er een bijdrage over een scabreuze driestemmige canon van Mozart op het programma, maar door ‘bepaalde omstandigheden’ moest de publicatie een dag uitgesteld worden. Achteraf komt dat goed uit, want op de een of andere manier sluit de thematiek van die canon uitstekend aan bij het onderwerp van vandaag: het lintje voor homeopathisch arts, magisch kruidendokter en criminele kwakzalver Jan Scholten. Aids ontstaat door een ‘blokkade’ bij de patiënt. Afrikanen krijgen aids omdat ze altijd onderdrukt zijn door de koloniale overheersers, waardoor ze het gevoel hebben ‘minder waard’ te zijn. Hooikoorts is een uiting van onderdrukte woede. Iemand krijgt kanker omdat hij ongelukkig is. ‘Het kan ook met verdriet te maken hebben’. Homeopathie blijft het domein van gevaarlijke gekken. Scholten is sinds kort Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, voor ‘dertig jaar strijd in de homeopathie’. Hij is ook de uitvinder van het nepmiddel Iquilai, dat duizenden Afrikaanse aidspatiënten valse hoop heeft en weghoudt van een reguliere behandeling. De minister zegt een lintje alleen af te kunnen nemen als iemand veroordeeld is tot minstens één jaar cel. Die straf lijkt mij heel mild. Zou Mozart een vooruitziende blik hebben gehad?
Leck mir den Arsch recht schön,
fein sauber lecke ihn,
fein sauber lecke, leck mir den Arsch.
Das ist ein fettigs Begehren,
nur gut mit Butter geschmiert,
den das Lecken der Braten mein tagliches Thun.
Drei lecken mehr als Zweie,
nur her, machet die Prob’
und leckt, leckt, leckt.
Jeder leckt sein Arsch für sich.
Geef een reactie