Vrouwen kijken bij het aanschaffen van kunst vooral naar het kunstwerk zelf, mannen naar wie het gemaakt heeft. Dat is de uitkomst van een onderzoek onder ruim vijfhonderd mannen en vrouwen, in augustus gepubliceerd in Psychology & Marketing. De proefpersonen kregen een (fictieve) biografie van een kunstenaar te lezen. Er waren twee versies. In de ene werd de schilder omschreven als ‘authentiek’ en ervaren, in de andere als ‘gewoontjes’ en een beginneling. De deelnemers aan het onderzoek moesten aangeven of ze de kunstenaar en zijn werk de moeite waard vonden en of ze eventueel een schilderij van hem zouden kopen. Bij het beantwoorden van de eerste vraag was er geen verschil tussen mannen en vrouwen: lezers van de ‘authentieke’ biografie waren positiever dan degenen die de ‘doorsnee’-versie hadden gelezen. Dat lag anders bij de tweede vraag, over het aanschaffen van een kunstwerk. De mannen waren veel meer dan de vrouwen geneigd de informatie over de kunstenaar mee te laten wegen in hun beslissing. De vrouwen keken veel meer naar het kunstwerk zelf. Mannen zeggen dus eigenlijk: ‘Ik mag die kerel wel, dus ik koop een schilderij van hem’. Vrouwen beoordelen vooral de kwaliteit van het kunstwerk, wat het keuzeproces een stuk ingewikkelder maakt. De vraag is nu of er een neurologische verklaring is voor dit verschijnsel. Zitten vrouwen in dit opzicht anders in elkaar dan vrouwen? Een hierover geraadpleegde neurowetenschapper denkt niet aan een verschil in de structuur van de hersenen. Het ligt volgens hem aan het feit dat kunst door de jaren heen steeds meer een ‘meisjesding’ is geworden. Kijk maar naar de profielkeuzes op middelbare scholen. Daardoor zijn vrouwen meer gaan begrijpen van de techniek en de interpretatie van kunst. En misschien is het ook wel zo dat mannen kunst meer als een investering zien, terwijl vrouwen er gewoon van willen genieten. (Bron: Huffington Post.)
Geef een reactie