Begin september gooide Volkskrant-journalist Sander van Walsum een gigantische knuppel in het kippenhok van de nationale kunstbeschouwers. Hij vroeg zich af wat er nou ‘in hemelsnaam zo bijzonder’ was aan de kunst van Marlene Dumas, van wie kort daarvoor een grote overzichtstentoonstelling was geopend in het Stedelijk Museum. Van Walsum vond het werk van Dumas maar niks en sprak over de ‘dweepzucht’ waarmee de vaderlandse kunstkenners haar in koor heiligverklaard hadden. Uiteraard werd Van Walsum in alle toonaarden verketterd om zijn heiligschennis. Blijf van Marlene af, was de teneur, als je niet weet waar je het over hebt. ‘Ik weet niet of je kritiek moet hebben op de tactiek van FC Cambuur als je niet begrijpt wat buitenspel is,’ schreef filosoof Maarten Doorman. De rubriek ingezonden brieven van de Volkskrant trilde van publieke verontwaardiging: ‘onbegrijpelijk dat jullie eigen verslaggever een podium krijgt om zijn oninteressante kul over Marlene Dumas te spuien’. Maar er was ook opmerkelijk veel steun voor Van Walsum: ‘een enorme opluchting om het artikel van Sander van Walsum te lezen’ en ‘Sander van Walsum, mijn man van de dag!’ Gelukkig kan iedereen die dat wil gewoon zelf gaan kijken in het Stedelijk. OCW verstrekt een positief reisadvies, in alle bescheidenheid.
Geef een reactie