Nergens is het binnenlands contrast tussen noord en zuid zo groot als in Italië. Rome wordt door het modieuze Milaan al zo ongeveer als Noord-Afrika beschouwd, en alles ten zuiden van de hoofdstad is derde wereld. Zeker het achterlijke Sicilië. In Una Via a Palermo komen noord en zuid in een patstelling te staan, als Rosa en Clara, twee moderne lesbiënnes uit Rome, de Via Castellana Bandiera inrijden, juist terwijl van de andere kant de roestige Fiat van de oude Samira en haar familie het nauwe steegje binnendraait. Rosa komt van Sicilië en juist hier komt haar aangeboren stijfkoppigheid weer naar boven. Ze weigert aan de kant te gaan. Hetzelfde geldt voor Samira. Het duurt niet lang of de hele buurt bemoeit zich ermee. Er wordt geschreeuwd, gescholden en gedreigd, en er vloeit bloed. De beide chauffeuses geven geen krimp. Dramatisch gezien een sterk thema, psychologische oorlogvoering op het hoogste niveau in een achterbuurt van Palermo. Maar versneden in negentig minuten film wordt dat gegeven wat dunnig.
Geef een reactie