Vorige week overleed de Belgische koningin-weduwe Fabiola. De Volkskrant schreef: ‘Vroom als een kwezel, geliefd bij het volk’. Volgens Van Dale is kwezel een ‘afkeurende, soms smadelijke benaming voor vrouwen of meisjes die een zeer of overdreven vroom leven leiden’. Dat laatste deed Fabiola zeker. Het paleis dreigde in een klooster te veranderen, toen zij en koning Boudewijn er hun intrek namen. Boudewijns stiefmoeder noemde het stel wel de ‘bidsprinkhanen’.
‘Kwezel’ komt van het Middelnederlands queteren, ‘snappen’ of ‘beuzelpraat uitslaan’. In hoeverre dat van toepassing is op de overledene, is niet duidelijk. Humor had ze wel. In 2009 wordt ze met de dood bedreigd. Ze zou met een kruisboog vermoord worden. Doodgemoedereerd verschijnt ze in het openbaar met een appel op haar hoofd. Hoe dan ook: het woord ‘kwezel’ schoot een paar Volkskrant-lezers in het verkeerde keelgat. Mevrouw G.Th.M. Stigters vindt dat dit ‘volkomen-uit-de-tijdse’ woord geen recht doet aan deze ‘dame van stand’. De kennelijk verwarde Theo Vermeer uit Zaandam gooit er gelijk een portie islam-bashen tegenaan: ‘Jullie gebruiken dat soort adjectieven nooit voor vrome moslima’s. Zijn jullie soms bang voor repercussies van aanhanger van de ‘religie van de liefde’?
De dood van Fabiola wierp de vraag op hoe het eigenlijk gesteld is met die andere Fabiola, die je in Amsterdam vaak over de Dam zag schrijden, op hoge hakken en gehuld in jurken van roze tule en turquoise kant. ‘Ook alweder dood’, zou Gerard Reve zeggen. Het ‘levende kunstwerk’ blijkt twee jaar geleden aan kanker overleden te zijn. Niemand vertelt ons nooit niks.
Geef een reactie