Vroeger, ja vroeger. Toen gooide je een paar kwartjes in de parkeerautomaat, drukte je op een groene knop en legde je het kaartje achter de voorruit. Kom daar nog eens om. In Amsterdam is het inmiddels zonder leesbril, kennis van je kenteken, een academische opleiding, eindeloos veel geduld en bovenal de hulp van een toevallige buurtbewoner, volstrekt onmogelijk nog een parkeerbiljet in de wacht te slepen. Een treinkaartje kun je het beste in alle rust thuis bestellen en printen, om hyperventilatie in de stationshal te voorkomen. Het kiezen van de juiste zorgverzekering is een eitje 
vergeleken met het aanschaffen van een beker koffie langs de snelweg. Blinde paniek slaat toe als de geldautomaat er maar op blijft hameren dat je je pinpas terug moet nemen, terwijl die allang weer in je portemonnee zit. Een hoofdstuk apart is de betaalautomaat in de overdekte parkeergarage. Waar moet het parkeerkaartje in? Waar de betaalpas? Waar het tien eurobiljet? Hoe kom je aan een kwitantie? Waarom is de chipknip afgeschaft? Het fraaist maken ze het in Parkeergarage Irene in Enschede. ‘Hier kunt u pinnen’. Waar precies?
Geef een reactie