Trek er even een weekje voor uit, en zorg dat je niet te veel andere dingen aan je hoofd hebt. Ik ben Pelgrim is het debuut van de Engelse filmscenarist Terry Hayes. Veel verbeeldingskracht heb je niet nodig om je deze gecompliceerde en onheilspellende spionagethriller voor te stellen als een serie van tien, twintig of nog meer bloedstollende afleveringen, waarin je in een moordtempo (en okee, ‘with logic best not examined too closely’ – aldus de recensie in de New York Times) van een goedkope hotelkamer in New York naar een luguber marktplein in Saoedi-Arabië wordt gesleurd, vandaar naar Bahrein, Libanon, Moskou, Syrië, Afghanistan, weer New York, Turkije, Karlsruhe en ten slotte naar Bodrum in Oost-Turkije, voor de duizelingwekkende, adembenemende (letterlijk ook) finale in de sublieme entourage van een antiek Romeins theater. Onderweg ben je getuige geweest van meedogenloze liquidaties, ingenieuze moordpartijen en onnavolgbare staaltjes van hogere onderzoekskunst. Je hebt gezien hoe de internationale inlichtingendiensten werken en je bent de illusie kwijtgeraakt dat er ooit op aarde iets geheim kan blijven. De twee hoofdrolspelers zijn een Amerikaanse geheim agent van de buitencategorie en een bovenmenselijke islamitische superterrorist, die in vernuft, volharding en onverschrokkenheid nauwelijks voor elkaar onderdoen. Na 880 pagina’s Ik ben Pelgrim bestaat je wereld nog, maar hij wordt nooit meer zoals vroeger. Nu maar wachten op de film, hoewel – alweer volgens de New York Times – ‘his novel will be hard for any movie version to beat’.
Geef een reactie