Het Uur van de Wolf bracht pas geleden de fraaie documentaire The Meaning Of Live, over de reünie van Monty Python. De eerste show in de gigantische Londense O2-arena was binnen een minuut uitverkocht. Daarom werden er negen bijgeboekt. The Meaning Of Live laat overtuigend zien dat de mannen lang niet zo zeker van zichzelf waren als je zou denken als je bezig ziet op het toneel of op het scherm. Terry Jones die bang is zijn tekst te vergeten, Eric Idle die zich zeer lange tijd niet serieus genomen voelde door de andere Pythons, Terry Gilliam die nogal opkeek naar de bazige en kritische John Cleese. Eigenlijk is alleen Michael Palin vrij ongeschonden gebleven, al vallen in een sketch Cleese en Jones spontaan gapend in slaap als Palins legendarische reisprogramma’s ter sprake komen. Een ding is duidelijk: de reünie zou nooit tot stand zijn gekomen als meerdere leden van Monty Python geen ernstige geldzorgen hadden gehad. John Cleese voorop, met zijn royale manier van leven, en zijn indrukwekkende alimentatieverplichtingen.
Zie ook: Geen Silly Walks meer en Does that stir any memories in you, Basil?.
Geef een reactie