Kan Richard Thompson een slechte plaat maken? Nee dus. Al veertig jaar komt hij met het ene kwaliteitsalbum na het andere, en om de zoveel tijd met een absolute uitschieter. In die categorie valt Still (Proper Records). ‘Still’ als in: rustig, kalm? Vergeet het maar. Luister bijvoorbeeld naar het bijna acht minuten lange slotnummer Guitar Heroes. Een soepel swingend eerbetoon aan een stel door Thompson bewonderde gitaarhelden: Django Reinhardt, Les Paul, Chuck Berry en Hank Marvin. Jan Donkers merkte in zijn radioprogramma terecht op dat Thompson’s geste weliswaar sympathiek is, maar dat hijzelf als gitarist deze iconen stuk voor stuk met gemak in zijn zak stopt. En dan hebben we het nog niet eens over Richard Thompson de liedjesschrijver en zanger. Producer Jeff Tweedy liet al jaloers weten: “He’s the ultimate triple threat.” Toegegeven, Guitar Heroes is niet het sterkste nummer van Still. Maar daarvóór is al zoveel fraais voorbijgekomen, dat we die wat mindere finale graag voor lief nemen. Want ‘Still’ betekent hier ook: ‘nog altijd’. Denk maar niet dat jullie al van me af zijn, lijkt de 66-jarige Thompson te willen zeggen. Still vlamt en zindert van begin tot (bijna) eind en trakteert ons op alle stijlen en genres waar de veelzijdige troubadour al decennia lang in excelleert. She Never Could Resist A Winding Road zou zo van een Fairport Convention-lp kunnen komen. Beatnik Walking is een opgewekt popliedje. Patty Don’t You Put Me Down rockt er flink op los. Broken Doll is een weemoedige ballad. Pony In The Stable lijkt een oud Iers volksliedje dat heel goed op 1000 Years Of Popular Music (Thompson’s fascinerende reis door de muziekgeschiedenis uit 2003) had gepast. Als we uiteindelijk bij Guitar Heroes zijn aanbeland is eens te meer bewezen dat Jan Donkers (als zo vaak) groot gelijk heeft. (Still komt uit op 29 juni 2015 en is tijdelijk gratis te streamen vanaf The Guardian.) (Deze recensie verscheen ook op altcountry.nl)
Geef een reactie