Dat schrijnend tegelijkertijd onweerstaanbaar kan zijn, bewijst de Vlaamse film Hasta la vista. Uit 2011 alweer, maar tot gisteren aan de aandacht van onze filmredactie ontsnapt. De tragische komedie gaat over drie gehandicapte jonge vrienden. Eén totaal verlamd, de ander terminaal ziek en aan een rolstoel gekluisterd, de derde nagenoeg blind. Naast wijnproeven hebben ze nóg een gedeelde obsessie: seks. Iets waar in hun leven tot nu toe bar weinig van terecht gekomen is – zeg maar niets. Daarom ondernemen ze – tegen de wil van hun ouders – een vakantiereis naar Spanje, met als eindbestemming ‘El Cielo’, een bordeel aan de zuidkust, speciaal voor ‘mensen zoals wij’, ter ontmaagding. Zo wordt het vanzelf een verrukkelijke road movie, maar wel een met een bittere bijsmaak: gehandicapten moeten niet denken dat alles maar kan. Ten slotte: misschien komt het door dat prachtige Vlaams, of door het talent van de acteurs, maar terwijl Nederlandse films vaak een afstudeerproject van de toneelschool lijken (voorál geen accent!!!), ervaar je in Belgische producties het volle leven, zelfs als dat de onwaarschijnlijke biografie van drie gehandicapte boezemvrienden is.
Geef een reactie