Jafar Panahi is een van de belangrijkste Iraanse filmmakers, bekroond op vele internationale festivals. Minder enthousiast over zijn werk is het Iraanse regime. ‘Propaganda tegen de Islamitische Republiek’. In 2010 kreeg Panahi zes jaar huisarrest en een beroepsverbod van twintig jaar. Dat belette hem niet om sindsdien drie films te maken en het land uit te smokkelen. De meest recente is Taxi Teheran. Denk qua concept aan de bekende verborgen camera op het dashboard van een Amsterdamse taxi, met achter het stuur een bekende Nederlander, die dan ook weer niet zó bekend was dat de passagiers hem herkenden. Dat ligt anders bij Taxi Teheran. Het cameraatje wordt meteen ontmaskerd en de chauffeur – Pahahi zelf – 
valt ogenblikkelijk door de mand. Dat is meteen het pikante aan Taxi Teheran: het is een clandestiene film over het maken van een clandestiene film, waarbij je al heel gauw niet meer weet wat echt is en wat niet. Terloops krijg je door de voorruit van de taxi heen een mooie indruk van Teheran, en zie je dat dit eigenlijk ook gewoon een grote stad is zoals alle andere grote steden. Hoewel er veel te lachen valt in de film – bijvoorbeeld om het bijdehandte dertienjarige nichtje van de regisseur, is de nasmaak bitter: films maken in Iran is een heikele liefhebberij.
Geef een reactie