De film Rams wordt in de aankondigingen een ‘deadpan comedy’ en een ‘droogkomisch drama’ genoemd. Daarvan is alleen ‘drama’ terecht. Voor het overige zou je hooguit van galgenhumor kunnen spreken. Rams is namelijk helemaal niet komisch, maar gaat juist door merg en been. Twee vrijgezelle broers op het uitgestrekte, lege platteland van IJsland. Hun boerderijen op honderd meter van elkaar. Beiden met hun eigen kudde schapen, inclusief prijswinnende rammen. Ze hebben al veertig jaar geen woord gewisseld. Waar ze elkaar dwars kunnen zitten, doen ze dat. Haat, jaloezie, wrok. Tot er een gemeenschappelijke vijand opduikt, in de gedaante van een besmettelijke ziekte, die tot ruimen noopt. Fascinerend en ontroerend om te zien hoe er tussen de broers tegen wil en dank en noodgedwongen een soort van onbeholpen toenadering ontstaat. De liefde voor hun schapen overstemt hun afkeer van elkaar. Een aangrijpend verhaal, formidabel geacteerd en imposant in beeld gebracht.
Geef een reactie