Wat bezielt een Amerikaanse etnoloog in de jaren dertig om op een expeditie door het hart van het Amazone-gebied, wiebelend in een wankele kano of ploeterend door nauwelijks doordringbare oerbossen, een koffergrammofoon mee te zeulen, met één langspeelplaat: Die Schöpfung van Haydn? Het is zijn laatste herinnering aan de westerse beschaving die hij achtergelaten heeft en tegelijk thematisch een eerbetoon aan de ongerepte, paradijselijke entourage waarin hij aan de hand van een dagboek van een Duitse voorganger op zoek gaat naar een zeldzame geneeskrachtige plant. El abrazo de la serpiente (De omhelzing van de slang, Colombia-Venezuela-Argentinië, 2015) is een poëtisch epos over de eeuwige controverse tussen ongerepte primitieve natuur en westerse civilisatie. De natuur in de persoon van de dolende medicijnman Karamakate; ‘beschaving’ in de vorm van zendingsdrang, hebzucht en wreedheid, maar ook van integer antropologisch onderzoek door de beide wetenschapppers, van wie de Amerikaan dertig jaar na de 
Duitser diens queeste naar de mysterieuze, heilige yakrunaboom dunnetjes overdoet. Toevallig fungeert Karamakate opnieuw als gids. Hij leert de westerse onderzoekers hoe ze de slang moeten omhelzen om werkelijk door te kunnen dringen in de andere wereld van de Amazone. Als om de tijdloze thematiek van het verhaal te benadrukken, koos regisseur Ciro Guerra ervoor de film geheel in zwartwit de draaien. Zo word je als kijker niet afgeleid door een decor van honderd tinten groen.
Geef een reactie