Ik, kleine slaaf van poëzie en taal,
mij was ter borst de eerste melk al schraal.
Zó droef, zó dun klonk ‘t moedermonds verhaal,
waar het kanon in doorklonk van Transvaal,
en zó vol tranen was het kleine lied
van bruut verraad en simpel boers verdriet,
dat, wat mij voedde, woord en melk en brood,
dit ál doortrokken was van dood en dood.
Gerard den Brabander (1900-1968)
Uit: De holle man (1945)
Uitgever: De Bezige Bij
Een analyse door de OCW-redactie van dit gedicht is te vinden op Klassieke Gedichten.
Zie ook: Het hoeft echt niet leuker, ‘Allemaal bloed!’ en Alleen met mijn sigaret.
De Verzamelde Verzen van Gerard den Brabander zijn nu in een prachtige dundrukeditie voor 7,90 te koop bij ramsj.nl.
Geef een reactie