Misschien is het woord REVENGE in grote letters aan de muur, ergens halverwege de film, er nét iets te veel aan. Voor de rest valt er weinig aan te merken op Nocturnal Animals. Regisseur Tom Ford, die van huis uit modeontwerper is en van wie dit na A Single Man uit 2009 nog maar de tweede film is, steekt zowel David Lynch als Quentin Tarantino naar de kroon. Lynch vanwege het ontregelende gegoochel met identiteiten, dubbelrollen en verhaallijnen. Tarantino in verband met het tomeloze, maar zeldzaam fraai gestileerde geweld. Susan Morrow is een gevierde galeriehoudster uit Los Angeles. Ze heeft een kapitale villa en een knappe echtgenoot, die echter wel bijna failliet is en bovendien op zijn vele zakenreizen regelmatig naast de pot piest. Wéér een weekend alleen thuis krijgt Susan het manuscript van een boek toegestuurd. De eerste roman van haar ex Edward, aan haar opgedragen. Het verhaal begint met een duistere scène waarin Tony, zijn vrouw Laura en hun dochter India ’s nachts worden klemgereden door een stel sadistische struikrovers. Het wordt een verontrustend relaas, vol geweld en vergelding. Dat laatste in dubbel opzicht. De inhoud van het boek wordt in Nocturnal Animals een film op zich, waarin je als kijker net zo wordt meegesleurd als Susan. Er zijn ook naargeestige parallellen tussen het boek en datgene wat zich in het verleden tussen Susan en Edward heeft afgespeeld. Intussen hebben we met drie verhaallijnen te maken: het heden, waarin Susan het boek leest. Het verleden, waarin verteld wordt over het mislukte huwelijk van Susan en Edward. En het boek, waarmee de beide andere verhaallijnen steeds nauwer verstrengeld raken. Waarbij nog de aantekening dat Edward en Tony beiden gespeeld worden door Jake Gyllenhaal. Om het nog ingewikkelder te maken, lijkt Laura verdacht veel op Susan…
Geef een reactie