Het Museum für Fotografie in Berlijn wordt voor het grootste deel in beslag genomen door de permanente collectie van de afzichtelijke patser Helmut Newton, je weet wel, die van die twaalf kilo zware fotoboeken die in de boekhandel op speciale showtafels liggen, met altijd weer van die stoere, ongenaakbare vrouwennaakten in keihard zwartwit. Maar gelukkig was er ook een tijdelijke expositie van het werk van Bernard Larsson, onder de titel Leaving is entering. Met de nadruk dus op dat is. Larsson (1939, Hamburg) trok in 1961 naar Berlijn, toen daar pas de Muur was gebouwd. Hij had een Zweeds paspoort en kon ongehinderd het dagelijks leven in beide delen van Berlijn vastleggen. Hij lijkt zo maar wat met de camera in de rondte geschoten te hebben, en de beeldkwaliteit is lang niet altijd optimaal. Maar juist daardoor krijg je een prachtig beeld van het gewone bestaan van gewone mensen. Jongens op straat aan het hockeyen met omgekeerde wandelstokken. Een oma met een kleinzoon, een boodschappennetje tussen hen in, op de Hackesche Markt. En natuurlijk de grensposten, met aan de ene kant een bord met ‘binnengaan’, en aan de andere kant met ‘verlaten’. Een en dezelfde plek, maar een wereld van verschil. Vanuit Berlijn trok Larsson de wereld in, om onrecht, armoede, onderdrukking en opstand vast te leggen. Mexico, Spanje, Parijs, Warschau, Praag, Boedapest. De laatste foto van de tentoonstelling was die van de dood van de student Benno Ohnesorg die op 2 juni 1967 tijdens een demonstratie tegen het staatsbezoek van de sjah van Perzië werd doodgeschoten door een politieman in burger.
Geef een reactie