Schuimbekkend, met trillende vingers en bloeddoorlopen ogen slingert de president van Amerika elke ochtend in alle vroegte de meest krankzinnige tweets de wereld in. Paterson, de bescheiden hoofdpersoon in de gelijknamige film van Jim Jarmusch, heeft niet eens een smartphone. Hij wordt rustig wakker om tien over zes, kust zijn vrouw Laura, neemt zijn kleren van de stoel, eet een bakje cornflakes, pakt zijn lunchtrommel en wandelt naar zijn werk. Paterson is buschauffeur in zijn middelgrote geboortestad Paterson, New Jersey. Hij is van de rust en de regelmaat. Dat Laura grote dromen heeft (countryzangeres, cupcakefabrikant), moet zij weten. Paterson (gespeeld door Adam Driver, ook dat nog) is tevreden met zijn bus, zijn middagpauze op een bankje bij de waterval, ’s avonds een biertje in de buurtkroeg. Zijn enige passie is poëzie. Tussen de bedrijven door verwerkt hij de dingen die hij ziet in simpele gedichten. Van Laura moet hij ze publiceren. Voor hem hoeft dat niet zo nodig. En zo schuift de enige dag in de andere, zonder merkbaar verschil. O ja, er is een keer een ‘situatie’ met zijn bus. En een ‘incident’ in de kroeg. Voor de rest niks. De stad Paterson is voor de dichter Paterson de perfecte voedingsbodem. De dichter hoeft geen gedoe, geen geschreeuw. Kalm stuurt hij zijn bus door de straten van de stad. De gesprekken die hij opvangt, geven inspiratie genoeg. Paterson is niet de eerste dichter uit Paterson. Allen Ginsberg ging hem voor, en vooral William Carlos Williams. Van hem is het lange epische gedicht met de titel Paterson. De bundel is in de film prominent in beeld. De dichter legde eens uit hoe dit werk tot stand kwam: “I started to make trips to the area. I walked around the streets; I went on Sundays in summer when the people were using the park, and I listened to their conversation as much as I could. I saw whatever they did, and made it part of the poem.” Hij wilde poëzie maken die de overeenkomst weerspiegelde tussen de geest van de moderne mens en de stad. Dit zal Jim Jarmusch op het idee van de film gebracht hebben, waarbij hij door de naamgeving de hoofdpersoon vereenzelvigde met de stad. Een motief dat treffend wordt benadrukt door het grote aantal tweelingen dat in de film figureert. Jarmusch: “Paterson is a quiet story, its central characters without any real dramatic conflict. Its structure is simple, following just seven days in the lives of its subjects. Paterson is intended as a celebration of the poetry of details, variations and daily interactions and a kind of antidote to dark, heavily dramatic or action-oriented cinema. It’s a film one should just allow to float past them – like images seen from the window of a public bus, moving like a mechanical gondola through a small, forgotten city.”
Geef een reactie