De regenstorm uit de titel is veruit de heftigste gebeurtenis in de Japanse film After the storm (Kore-eda Hirokazu, 2016). Maar zelfs díe zou van het KNMI nauwelijks code geel krijgen. Voor de rest is het een verhaal zonder stemverheffing, onstuimige emoties of tomeloze woede. De veertiger Ryota (piekhaar, ongeschoren) schreef ooit een succesvolle roman (hoewel de status van de literaire prijs die hij ervoor had gekregen door zijn zus vilein werd gerelativeerd), maar is sindsdien in de versukkeling geraakt. Hij verdient de kost met bedenkelijke detectiveklusjes. Zijn vrouw, het gepruts zat, verlaat hem. Ryota moet alle legale en illegale zeilen bijzetten om de alimentatie te kunnen betalen, zodat hij eens in de maand zijn zoontje mag zien. Zijn oude moeder (de echte ster in de film), pas weduwe, hoopt van harte dat het weer goed komt. Maar zij weet als geen ander dat je niet te veel moet verwachten van het leven – dan valt het ook niet tegen. Dan komt ‘Tyfoon Nummer 24’. Het lukt oma om iedereen te laten overnachten in haar kleine flatje. Vader en zoon besluiten tot een gewaagd gezamenlijk nachtelijk avontuur. Zelfs moeder sluit aan. Na de storm komt alles weer tot bedaren. Ook Ryota vindt rust, door inzicht en berusting. In een interview met NRC zegt regisseur Hirakuzu: “Nu wordt alles wat ik maak kleiner en persoonlijker.” After the storm bewijst hoe groots klein kan zijn.
Geef een reactie