Berlijn, 1936. Een stad die zich opmaakt voor de Olympische Spelen. Een kleurenfilm die het beste van het Reich moet laten zien. Duitsers die uitkijken naar een ‘betere toekomst’. Inderdaad, de stad ziet er prachtig uit, welvarend en opwindend, als elke Europese metropool in die tijd. Nieuwe bouwprojecten in contrast met de klassieke architectuur. Stelletjes die lichtvoetig en elegant op de nieuwste schlagers dansen. Jonge mannen die stoeien in de Wannsee, terwijl hun dames zonnebaden.
Maar dan de Nazi’s, die alle toekomstplannen overhoop gooien. De straten zijn ‘feestelijk versierd met vlaggen met het nieuwe beeldmerk’ (namelijk het hakenkruis). De Hitlerjugend paradeert voor de Führer. De wisseling van de wacht, inclusief een originele silly walk.
Negen jaar later. Berlijn in puin. Niets meer over van die smaakvolle promenades en chique winkelstraten. Grote posters van Stalin. De eerste tekenen van de scheiding die in 1961 uitmondt in de bouw van de Muur. De Trümmerfrauen die emmertjes puin doorgeven. De film eindigt met een luchtopname van de hele stad, met niets dan geblakerde ruïnes.
(Bron: Open Culture)
Geef een reactie