hoewel bij die laatste de verhouding zoek is tussen de wanhopige Maria en het kruis waar zij zich aan vastklampt). Maar waar Rijksmuseum Twenthe bij eerdere exposities lef toonde met gedurfde overzichten van minder voor de hand liggende kunstenaars als De Lairesse, Roslin en Gainsborough, loopt In het hart van de renaissance een beetje vast in los zand. Wat de werken bindt, is de tijd (eerste helft zestiende eeuw) en de herkomst (Noord-Italië). Verder lijkt vooral het toeval de bindende factor. De Pinacoteca Tosio Martinengo in Brescia wordt verbouwd; het Rijksmuseum mocht zo lang op een deel van de collectie passen. Zo’n kans laat je natuurlijk niet lopen. Maar ook al is het absoluut bijzonder om in een buitenwijk van Enschede schilderijen van Rafael, Titiaan en Tintoretto aan te treffen, op andere plaatsen hangt beter werk van deze meesters. En bij een deel van de expositie krijg je toch een beetje een Jupiler League-gevoel. In het hart van de renaissance is nog te zien tot en met 18 juni 2017.
Geef een reactie