Sinds de couppoging in Turkije zijn duizenden mensen hun baan kwijtgeraakt wegens vermeende banden met de beweging van Fethullah Gülen. Semih Özakca is een van hen. Hij wilde gewoon lesgeven, maar is nu al meer dan twee maanden in hongerstaking. Als jonge leraar uit het westen van Turkije was hij aangesteld als docent in een klein bergdorpje in het oosten van het land. In de nasleep van de mislukte couppoging verliest Semih zijn baan. Hij wordt ervan beschuldigd lid te zijn van een terroristische organisatie, een standaardformulering die inmiddels tienduizenden mensen hun baan gekost heeft. Semih besluit zich te verzetten. Maar met het rechtssysteem onverdeeld op handen van de regerende AKP ziet hij geen andere keuze dan zijn eigen lichaam in de strijd te gooien. Letterlijk. Inmiddels heeft Semih al bijna zeventig dagen niet gegeten. Samen met de bevriende academicus Nuriye Gülmen is Semih sinds 9 maart in hongerstaking. Zeven dagen per week, 24 uur per dag houden zij samen met vrienden en supporters wake voor het Monument van de Rechten voor de Mens in Ankara, met slechts één enkele eis: ‘wij willen onze banen terug.’ Zie de reportage van Joris Leverink op knack.be.
Geef een reactie