Tijdens het staatsbezoek van koning Nicolaas III van België aan Turkije roept Wallonië de onafhankelijkheid uit. Nicolaas wil onmiddellijk naar huis, om te redden wat er te redden valt. Maar door een ‘zonnestorm’ is vliegverkeer vanuit Istanbul niet mogelijk. Ondanks het uitdrukkelijke verbod van de Turkse veiligheidsdienst besluit Nicolaas met zijn kleine entourage over land huiswaarts te keren, in wat er maar aan vervoer beschikbaar is. Dit gaat uiteraard gepaard met de nodige strubbelingen. Toch krijgt Nicolaas gaandeweg steeds meer schik in deze trip. Eindelijk kan de monarch een beetje zichzelf zijn. Een stuk minder stijf en formeel dan normaal gesproken van hem verwacht wordt. Het toeval wil dat er net van dit staatsbezoek een documentaire zou worden gemaakt door de Britse filmer Duncan Lloyd. Dit gebeurt in opdracht van de koningin, die hoopt op deze manier het imago van haar man wat meer glans te geven. Zo wordt De Koning Der Belgen (Peter Brosens en Jessica Woodworth, 2016) een film in een film, waarbij de filmer omwille van dat gewenste imago van de koning niet schroomt alles een stuk ingewikkelder te maken dan het al is. Het resultaat is een sympathieke, bijzonder grappige road movie, die regelmatig tegen het absurde aanschurkt. Waarbij de kijker niet om de vraag heen kan die Nicolaas aan zijn reisgezellen stelt: is het echte leven voor een koning eigenlijk niet net zo absurd?
Geef een antwoord