De Zwitserse kunstenaar Alberto Giacometti is vooral bekend om zijn fameuze dunne, lang uitgerekte beelden van menselijke gestalten. Maar hij was ook een begaafd tekenaar. Hij beschouwde het tekenen als de kern van het kunstenaarschap: “Als je ook maar een beetje kunt tekenen, is alles mogelijk,” zei hij ooit. Ook voor Giacometti’s tekeningen gold, dat ze hoe langer hun dunner werden. Tekenen was voor hem een soort beeldhouwen, waarbij er steeds méér af moest om tot de kern te komen. Dat gold zeker voor zijn 
portretkunst. In deze video uit 1965 zien we Giacometti bezig aan een portret van de Zwitserse fotograaf Ernst Scheidegger, opgenomen niet lang voor Giacometti’s overlijden op 11 januari 1966. Mooi is te waar te nemen hoe hij een gezicht ontleedt in geometrische figuren, om de organische lijnen als het ware te fixeren. De Duitse voice-over beschrijft hoe het beeld van het gezicht telkens als een geestverschijning aan Giacometti’s tekenstift lijkt te ontsnappen. De kunstenaar zei wel eens: “Soms denk ik het beeld te pakken te hebben, maar dan glipt het mij door de vingers en moet ik weer helemaal opnieuw beginnen.”
Geef een antwoord