Je vraagt je af hoe het komt dat dit wonderlijke verhaal niet eerder verfilmd is. Hidden Figures (Ted Melfi, 2017) gaat over drie zwarte, vrouwelijke, geniale NASA-wiskundigen, die een cruciale rol speelden in de beginjaren van de Amerikaanse ruimtevaart. Katherine Johnson (Taraji P. Henson), Dorothy Vaughn (Octavia Spencer) en Mary Jackson (Janelle Monáe) hadden heel wat lef, woede, verontwaardiging, vechtlust, incasseringsvermogen, charme en humor nodig om af te kunnen rekenen met de in het begin van de jaren zestig nog overal aanwezige vooroordelen en andere vormen van racisme. ‘Figure’ betekent van alles: figuur, gestalte, persoonlijkheid, maar ook ‘cijfer’. Al deze betekenissen zijn op de filmtitel van toepassing: voor de vooringenomen organisatie die NASA (en eigenlijk de hele Amerikaanse samenleving) in die tijd was, bestonden vrouwelijke genieën in feite niet, en al helemaal niet als ze ook nog zwart waren. Daarnaast wisten de dames berekeningen te maken en oplossingen te genereren die hun blanke, mannelijke collega’s nooit van hun leven in staat waren op te diepen. Voor de ruimtevaart was wiskunde nodig die feitelijk nog niet bestond. Misschien dat de film hier en daar een beetje te veel de romantische kant opgaat, maar hoeveel romantiek is er niet nodig als tegengif tegen de gruwelijke geschiedenis van segregatie, racisme en sadistisch geweld in Amerika, een nachtmerrie die doorgaat tot de dag van vandaag, en die niet vaak genoeg verfilmd kan worden, hoe romantisch ingekleurd ook.
Geef een antwoord