Een sms van Pegasus Airlines adviseerde in verband met de verwachte lange rijen voor de paspoortcontrole minstens drie uur voor vertrek aanwezig te zijn op luchthaven Sabiha Gökçen in Istanbul. Maar die rijen vielen mee. Tijd genoeg voor een café americano bij McDonald’s. Aan een tafel verderop neemt een jong stel plaats, bepakt en bezakt met plastic tassen van de dutyfree shop. Bovenop liggen zes royale verpakkingen parfum van het merk Jean Patou Joy. Hij wijst haar de stoel. Ze draagt een boerka. Aan haar gave handen te zien, is ze nog geen twintig. Onder het zwarte kazuifel zijn hippe, splinternieuwe sneakers zichtbaar. Door het vizier in de sluier fonkelen gitzwarte ogen, omrand door even zwarte kunstwimpers, minstens een centimeter lang. Terwijl ze druk in de weer is met haar dure smartphone, komt hij met het eten. Ze laat het vooralsnog onaangeroerd. Zoekt ze dadelijk een plek om ongezien haar sluier af te kunnen doen? Dan schuift ze het blad toch naar zich toe. Hoe gaat het nu verder?! Hoe krijgt ze ooit die Franse frietjes binnen? Daar blijkt in voorzien te zijn. Telkens als ze met haar rechterhand een patatje pakt, tilt ze met links even de sluier op. Ik zie een glimp van wang en kin. Het voelt als onzedelijk betasten.
Geef een antwoord