Produceer niet zoveel dat de aarde onleefbaar wordt en zorg tegelijkertijd dat er geen honger of armoede is. Dat is de simpele boodschap van de Britse econome Kate Raworth. De vraag die zij stelt: waarom is economie toch altijd op groei gericht, terwijl daarmee de wereld naar de bliksem gaat? In de Volkskrant van afgelopen zaterdag vertelt Raworth over een ander economisch model. De donuteconomie. De buitenste cirkel staat voor de ecologische bovengrens. Gaan we daar overheen, met bijvoorbeeld CO2-uitstoot, ontbossing en watervervuiling, dan helpen we de aarde om zeep. De binnenste cirkel van de donut staat voor de sociale ondergrens – het minimum dat we moeten produceren om alle mensen op aarde in hun basisbehoeften te kunnen laten voorzien. De truc is volgens Raworth om binnen die twee grenzen te blijven. Ze trekt overal in Amerika en Europa volle zalen met haar verhaal, en ja, daar zitten ook wel eens economen en politici tussen. Denkt Raworth dat er wat kan veranderen? Ze twijfelt. Politici zetten steeds maar weer in op groei. Zolang dat model jaar in jaar uit in de hoofden wordt geprent van studenten die ons in de toekomst leiding zullen geven, zal er weinig veranderen. Maar gelukkig ziet Raworth ook overal studenten ‘die hun mond opentrekken’. Maar de economen zelf blijven defensief en houden de deur dicht.
Klik hier voor de aflevering van VPRO’s Tegenlicht over Kate Raworth en de donuteconomie.
Geef een reactie