Vorige week is het modemerk SuperTrash van Olcay Gulsen failliet. Vandaar nog even het bericht dat hier een paar jaar geleden te lezen was. “Hoera, het is weer het modenummer van Volkskrant Magazine. Eens een keer geen horloges van vijfduizend euro en hartverwarmende wijnen van gul rijp rood fruit, heerlijk in balans en door de zachte zuren ook een mooie frisheid. En dat we het maar weten: dit voorjaar zijn ‘op kunst geïnspireerde prints’ all over. Daar komen ze weer op ons afgewiebeld, die onveranderlijk kwaad kijkende rietstengels, alsof het onze schuld is dat ze in die ‘grove en felgekleurde verfstreken van Céline’ moeten paraderen, of met de ‘expressionistische gezichten’ op de jurken van Prada. Maar dan hebben we de voorpagina van het magazine al gehad, en daar zien we Olcay Gulsen, ‘topvrouw van SuperTrash’, in een soort duster of ochtendjas, waaruit een nagenoeg tot aan de bilspleet zichtbaar rechterbeen omhoog steekt, dat op ooghoogte uitmondt in een stilettohak waarmee ze zowat een gat in de muur lijkt te drillen. Binnenin het magazine een interview met deze ex van Edgar Davids. Ze is 33 jaar en ‘heeft honderd mensen in dienst’. Haar modemerk SuperTrash is te koop in 24 landen. Ze vliegt ‘business class de hele wereld over’. Ze komt anderhalf uur te laat op de afspraak voor het interview, omdat ze een lekke band had en de krik van de Wegenwacht haar Range Rover niet omhoog kreeg. Het malheur is haar niet aan te zien: ‘Op haar ultradunne hoge hakken, in een strakke spijkerbroek, een lange hippe jas, en een mutsje over haar weelderige haren, zou ze zo door kunnen lopen naar de catwalk.’ Op de volgende pagina een zwoele close-up in zwartwit, waarop de topvrouw haar ogen verstopt achter een zonnebril van ongetwijfeld een paar duizend euro, en het lonken verder overlaat aan haar half geopende lippen. En dan komt het: “Ik vind mijn geluk in dingen die niks met uiterlijk te maken hebben. Ik ben niet meer zo ijdel. Ik ben niet iemand die haar uiterlijk belangrijk vindt.”
Ammehoela.”
Geef een reactie