“If you want happiness and stars in your eyes, RT is not your man,” schrijft muzieksite No Depression naar aanleiding van Richard Thompson nieuwe (alwéér… de man gaat maar door) cd 13 Rivers, “his latest album of angst”. Track na track wordt ons een wereld van wanhoop, verraad en misverstand voorgeschoteld. Maar voor alle duidelijkheid, aldus het artikel, “13 Rivers is wonderful”. En zo is het. Als altijd weet Thompson zijn zwaarmoedigheid en zijn duistere kijk op de wereld te verpakken in sprankelende muziek, waarbij opnieuw opvalt wat voor een geweldige gitarist hij is. “De muziek overspoelt je op een uiterst prettige manier, zelfs al heb je af en toe het gevoel te verdrinken.” In The Storm Won’t Come wordt vergeefs gewacht op de wind, het vuur en de regen om alle rotzooi in de wereld weg te spoelen. ‘Dan maak ik mijn eigen storm maar – schilder de muren over, verbrand wat verrot is en gooi alles weg van oud en halfvergeten is.’ In het grimmige Her Love Was Meant For Me is iemand gek van jaloezie: ‘Ik heb geen ticket voor de toekomst nodig, de apocalyps is gratis, armageddon is wat ik zie in de spiegel, haar liefde was voor mij bedoeld’. Een van de – muzikaal – meest opgewekte liedjes, You Can’t Reach Me, is tekstueel een en al woede: ‘Kom me niet aanzetten met die goedkope smoesjes, er is schuld in alles wat je doet, je bent altijd en eeuwig schuldig’.
Zie ook: Richard Thompson vlamt en zindert; Van Galway naar Graceland en Vincent Black Lightning 1952
Geef een reactie