Wie leest nog Carmiggelt? Een korte opleving, enkele jaren geleden, ten tijde van Gedundrukt. Daarna terug in de vergetelheid. Misschien nu wel voorgoed. Carmiggelt zelf zou zijn schouders ophalen. Hij besefte als geen ander dat de krant waarin vandaag zijn kronkel stond, morgen visverpakking zou zijn. Wat niet wegneemt dat zijn stukkies meestal zeer goed en niet zelden briljant waren. In Vroeger kon je lachen uit 1977 stond Terug van vakantie. “Om mij goed in te scherpen dat de vakantie definitief voorbij was, moest ik meteen naar een begrafenis. Zij het van een héél ver familielid, dat ik in geen dertig jaar jaar had gezien, dus mijn waterlanders kwamen er niet aan te pas. Na de schrale plechtigheid, die qua sfeer geleek op de slecht bezochte première van een stuk dat onherroepelijk valt, ging ik in mijn eentje terug naar het hek, want iemand om te condoleren was niet voorhanden. Naarmate ik verder liep, werden de graven ouder en pompeuzer. Net als in de bouwkunst wordt de laatste eer tegenwoordig zakelijk en zuinig langs de liniaal getrokken. Maar vroeger…” klik hier voor de rest.
Zie ook: Van een krans is niks gezegd geworden en Alles in de gracht
Geef een reactie