Op een tijdstip waarop normaal gesproken aangebeld wordt door een collectant of een bezorger met een pakketje voor de buren, stonden nu twee heren voor de deur. Het waren de burgemeester en de directeur van de lokale boekhandel. Beiden staan bekend als fervent liefhebbers van Godfried Bomans, actief lid zelfs van het eerbiedwaardige Godfried Bomans Genootschap. ‘Hé, bekend gezicht,’ zei de directeur. Dat kon kloppen, we kopen wel eens een boek. ‘We komen u, als bewoner van de Godfried Bomansstraat, een cadeautje brengen, ook om u wat op te vrolijken op Blue Monday.’ Nu was er niets mis met onze stemming op een maandag die was ingeluid met een bloedrode maansverduistering, maar dat zeiden we natuurlijk niet. Het cadeau was een deeltje uit de serie ‘Literaire Juweeltjes’, namelijk De honderdjarige van – jazeker – Godfried Bomans. Nu weten de burgemeester en de directeur van de lokale boekhandel ook best wel dat Bomans niet uitsluitend literaire juweeltjes heeft geschreven, en dat er gerust nogal wat melige ongein in zijn oeuvre voorkomt, maar wat kon dat schelen: De honderdjarige (uit Kopstukken, 1947) is een mooi verhaal, net als Carnaval in Kleef, Wat is een Nederlander, De brandmeester, Engeland-Nederland en De dood van een sprookjesverteller, ook allemaal te vinden in dit boekje. Een mooi gebaar van de beide notabelen! En attent dat ze bij het open doen niet vroegen: ‘Is vader thuis’?
Geef een antwoord