• Reclame
  • Bedrijfsjournalistiek
  • Tekstredactie
  • Interviews
  • Onderwijs
  • CD-recensies

René Leverink Tekst

  • Home
  • Over René Leverink Tekst
  • OCW / blog
  • Taal & Communicatie / blog
  • Assortiment
  • Contact
Je bent hier: Home / Onderwijs, cultuur & wetenschap / Privé-oorlog

Privé-oorlog

5 april 2019 Reageer

Alleen al in 2018 kwamen wereldwijd 94 journalisten om het leven. Het gaat daarbij onder meer om doelgerichte aanslagen, bomexplosies en vuurgevechten. De meeste aandacht ging uiteraard uit naar de moord op de Saudische journalist en Washington Post-columnist Jamal Khashoggi. Negen van de tien moorden op journalisten blijven onbestraft. Dat geldt ook voor de fatale aanslag op het leven van oorlogsverslaggever Marie Colvin in 2012. Als journalist bij de Londense Sunday Times is Colvin de meest prominente oorlogscorrespondent van haar tijd. Voor de duvel niet bang zigzagt tussen mortiervuur, granaataanvallen en bombardementen door, tot in de kern van het oorlogsgeweld. Ze spreekt met dictators, rebellenleiders, generaals en terroristen. Maar vooral is het haar missie een stem te geven aan de onschuldige slachtoffers; moeders en kinderen, sidderend in gammele schuilkelders; hysterische vaders, krijsend om hun dode zonen en dochters. ‘Het gaat me niet om nummers, maar om de mensen,’ zegt ze zelf. Marie Colvin komt niet ongeschonden uit haar privéstrijd tegen het redeloos, sadistisch wapengekletter. In Sri Lanka verliest ze, in een hinderlaag gelokt, haar linkeroog. Ze raakt aan de drank, gaat gebukt onder oorlogstrauma’s en belandt in een psychiatrische kliniek. Tegen elke vorm van gezond verstand in blijven de brandhaarden haar trekken. Samen met fotograaf Paul Conroy gaat ze in 2012 op een levensgevaarlijke missie naar de belegerde, totaal kapotgeschoten Syrische stad Homs, om daar de gruwelen van de burgeroorlog te beschrijven. Het wordt haar laatste reportage. A Private War (VS, 2018) laat op een verbijsterend indringende manier zien wat oorlogscorrespondenten bezielt om telkens weer hun leven in de waagschaal te leggen. De beelden en geluiden van de gewapende strijd zijn zó levensecht, dat je bijna vergeet dat je naar een speelfilm kijkt.
(Vorig jaar verscheen over het leven van Marie Colvin de documentaire Under the Wire. Zie de trailer, onder die van A Private War.)
Zie ook: Van de prins geen kwaad

Deel dit bericht:

  • Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)

Categorie: Onderwijs, cultuur & wetenschap Tags: A Private War, Marie Colvin

Ontvang nieuwe blogberichten per e-mail

Vul je e-mailadres in om e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe blogberichten.

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente blogberichten

  • Véél hoger dan de leeuwerik 19 april 2021
  • Net tot de menselijke soort toegelaten 15 april 2021
  • Joviale SS’er 9 april 2021
  • ‘Te gek slecht’ 6 april 2021
  • Sperwers en roodborstjes 30 maart 2021

Ontvang blogberichten per mail

door Aftrap Communicatie