“De bourgeoisie doet het in de broek voor de strijdbaarheid van de Zwarte Vrouw. En terecht. De kapitalisten weten het – beter dan veel progressieven: komt de Zwarte Vrouw in actie, dan staat de hele zwarte bevolking op. Historisch gezien is de Zwarte Vrouw de bewaakster, de beschermvrouwe van de zwarte familie. Vanaf de tijd van de slavenhandel tot de dag van vandaag draagt de Zwarte Vrouw de verantwoordelijkheid voor de zorg voor de familie, voor het afschermen van het gezin tegen racistische beledigingen, voor het opvoeden van kinderen in een tijd van lynchterreur, rassenscheiding en gewelddadig politieoptreden, en voor de strijd voor onderwijs voor de kinderen. De toenemende onderdrukking van de zwarte bevolking, kenmerkend voor het naoorlogse reactionaire offensief, kan daarom alleen maar leiden tot een grotere strijdbaarheid van de Zwarte Vrouw.”
Claudia Jones, 1948. Bron: Book of Dissent, Revolutionary Words from Three Millennia of Rebellion and Resistance. Verso Books, 2016.
(Zie ook: Ik wil niet heersen en over me laten heersen.)
De schrijfster en activiste Claudia Jones (1915-1964), geboren in Trinidad, koppelde in haar ideologie marxisme aan zwart-nationalisme, en wees op het verband tussen discriminatie op basis van ras, klasse en sekse. Als kind naar de Verenigde Staten geëmigreerd, was ze getuige van rassenonlusten en radicaliseerde ze mede als gevolg van de ‘Scottsboro’-rechtszaak, waarin negen zwarte jongens valselijk beschuldigd werden van het verkrachten van een blanke vrouw in Alabama. Claudia Jones werd vanwege haar activisme gevangengezet en uitgewezen. Ze week uit naar Groot-Brittannië, waar ze de eerste zwarte krant oprichtte, de West Indian Gazette. Negen jaar geleden is er een film over haar leven gemaakt:
Geef een reactie