Een beetje cinefiel gaat een horrorthriller als Der Goldene Handschuh (2019, Duitsland, Fatih Akin) natuurlijk niet uit de weg, al was het alleen al uit nieuwsgierigheid. Zou de film werkelijk zo walgelijk gewelddadig zijn als in alle kranten te lezen is? Het gaat over de waargebeurde levenswandel van Fritz Honka, een gefrustreerde, zwakbegaafde, kettingrokende, alcoholverslaafde, mismaakte vrijgezel die oude, lelijke, opgebrande hoeren en dakloze ‘Stadtstreicherinnen’ meetroont naar zijn zolderverdieping in Hamburg-Altona. Onder invloed van vele liters schnapps brengt hij de dames om het leven, na ze eerst gruwelijk misbruikt en mishandeld te hebben. Wat hij met de zware lijken aan moet, weet hij niet zo goed. Daarom zaagt hij ze in stukken en bergt ze op in een wandkast in zijn woonkamer. Dat het zo stinkt in zijn woning, komt ‘door de Grieken onder hem, die de hele dag door hun gore vreten aan het koken zijn’. Hij pikt zijn slachtoffers op in zijn stamkroeg Der Goldene Handschuh. Aangezien de film – en het boek waarnaar de film gemaakt is – de naam van die kroeg als titel heeft, mogen we aannemen dat die troosteloze arena van losgelagen randfiguren eigenlijk het centrale thema is. Meer dus dan alleen een decor voor de huiveringwekkende biografie van Honka. En dáár is waar de film de serieuze interesse van de kijker dreigt te verliezen. Zeker, het geweld is extreem en het geluid van de bottenzaag gaat letterlijk door merg en been, maar dat is allemaal nog realistisch genoeg om bij de les te blijven. Waar Akin in doorschiet, is de populatie van de kroeg. Daar is werkelijk geen normaal mens te vinden, ook al wordt dat wel een keer gesuggereerd. Het is een schaamteloos overdreven freakshow van maatschappelijk wrakhout, de een nog afzichtelijker dan de ander. En de manier waarop Jonas Dassler (die we nog kennen van Das Schweigende Klassenzimmer) Honka neerzet, als een strompelende, slissende, halfinvalide kobold (zó erg was hij in het echt nou ook weer niet), maakt de hoofdfiguur ook al niet geloofwaardiger. Misschien is dat groteske wel bedoeld om het bloederig pandemonium van drank, seks en geweld wat te relativeren, en vinden we dáárom dat het eigenlijk, uiteindelijk, op de keper beschouwd, allemaal nog enigszins meevalt ook.
Klik hier voor de podcast Der Tag an dem Fritz Honka gefasst wurde.
Menno zegt
“Waar Akin in doorschiet, is de populatie van de kroeg.”?
Bekijk dan ook ‘ns de foto’s die Anders Petersen in 1967 maakte in café Lehmitz in Hamburg.
https://www.google.com/search?q=Cafe+Lehmitz&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiFv6737JDjAhXGK1AKHWSdBNEQ_AUIECgB&biw=1600&bih=757#imgrc=_
admin zegt
Verdomd, je hebt gelijk. En Akin ook dus.