Dit stukje gaat over de film Emma (GB, 2020). Gewoon zo’n heerlijke kostuumfilm naar het gelijknamige boek van Jane Austin, over een 21-jarig meisje van oude Engelse adel, dat welbespraakt, rijk en vooral bemoeizuchtig is – als het gaat om het liefdesleven van anderen. Zelf schiet ze over, als ze niet uitkijkt. Mooie plaatjes, fijne muziek, goeie acteurs. So far so good. Maar dan pak je de filmbijlage van NRC Handelsblad erbij, waar de Grootste Filmkenner Aller Tijden Dana Linssen Haar Licht laat schijnen over Emma, en dan blijk je toch heel wat gemist te hebben. Zo draagt Emma ‘frutselige hybrishoedjes’, is ze een ‘stuk individualistischer en onafhankelijker dan Elizabeth Bennet uit Pride and Prejudice’, en is ze bovendien ‘de meest feministische van het stel’. Ook lijkt het volgens Filmkenner Linssen op een gegeven moment of ‘Rouben Mamoulians geniale vroege geluidsfilm Love Me Tonight (1932) tot leven komt, een en al vreugdevuur der ijdelheden’. Mocht je denken dat Emma een rolmodel is, dan heb je het goed mis: “Ze is ‘clueless’, zoals de titel luidde van de film uit 1995 die Alicia Silverstone als een moderne Emma naar Beverly Hills transporteerde.” En o ja, Emma is een “extreem gestileerde film, een fluffy mix tussen Sofia Coppola’s Marie Antoinette (2006) en Yorgos Lanthimos’ The Favourite (2018).” Mevrouw Linssen, we willen gewoon weten of we wel of niet naar die film moeten.
Geef een reactie