Het zoveelste echtscheidingsdrama? Ja, maar bij Charter (Zweden, 2020) komt er meer bij kijken. Je weet namelijk nooit hoe het zit met schuld en gerechtigheid. Alice is weggegaan bij haar man en twee kinderen, zo veel is zeker. Maar hoe kwam dat? Was haar ex zo’n monster dat ze het gescheiden zijn van haar kinderen voor lief nam? Twee maanden later is ze vanuit de hoofdstad terug in het dorpje (waar ze met de nek wordt aangekeken) om ze te zien. Ze wordt de deur uitgeschopt. De kinderen blijven bij hem, zolang de voogdij niet is afgehandeld. Zíj was toch degene die er vandoor gegaan is? Trouwens, de kinderen zelf moeten ook niks meer van haar weten. Dan wordt het gezond verstand overvleugeld door wanhopige moederliefde. In haar onbezonnen radeloosheid haalt Alice de kinderen illegaal van school en neemt ze mee naar Tenerife ‘voor een week vakantie’. Dat geldt als ontvoering natuurlijk. Alice komt er maar niet achter hoe het de kinderen vergaat bij hun vader en zijn familie. Ze vreest het ergste. Die plek op de schouder van haar dochter? Waar komt die vandaan? ‘Van de training’. En waarom huilde het zoontje zo laatst over de telefoon? ‘Zijn hamster was dood.’ En wat mankeert Alice zelf allemaal? Zo laat Charter je op een uitdagende manier in het ongewisse. Te zien op picl.nl.
Geef een reactie