Ieder zijn eigen mening, maar soms zijn de kritieken van de filmkenners toch moeilijk te volgen. Terwijl er voor de fantastische Gli Anni Più Belli (It, 2019) maar een zuinige drie sterren afkunnen, wordt een uitgesproken draak als Fire Will Come (Sp, 2019) van de Volkskrant gefêteerd met een royale vier. Het schiet maar niet op, met dat vuur dat zal komen. Amador keert na een paar jaar gevangenis wegens brandstichting terug in zijn dorp, bij zijn oude moeder. De mensen kijken hem met een schuin oog na. Amador mompelt wat, nu en dan. En als de brand eindelijk komt (ongeveer een kwart van de hele film zien we mannen aan brandslangen trekken en met takken slaan), weten we nog niks. Maar de Volkskrant raakt niet uitgejubeld over de ‘schilderachtige schoonheid’ en ‘magie van het Galicische landschap’. OK, maar daarvoor ga je niet naar de bioscoop. Nee, dan Gli Anni Più Belli. Een wervelende kroniek over het leven van drie uitbundige vrienden. Riccardo, de artistieke pierewaaier. Paolo, de serieuze leraar oude talen. Giulio, de succesvolle advocaat die het gaandeweg steeds minder nauw neemt met de moraal. Eigenlijk is er nog een vierde musketier: Genna, het aantrekkelijke klasgenootje dat dan bij de ene vriend op schoot zit, en dan weer bij de andere. In twee uur tijd worden er vier decennia lief en leed doorheen gejaagd, waarbij de tranen rijkelijk vloeien, van het lachen en van het huilen. Puur Italiaans straattheater is het. In vijf minuten gebeurt er meer dan in de hele Fire Will Come. Maar de Volkskrant durft er toch niet helemaal aan. ‘Ach, de Italianen.’ ‘Alles gaat met bombarie.’ Gewoon lekker amusant, uitgelaten kijkplezier, dat is verdacht. Dan moet je toch op zijn minst opmerken dat het ‘soapachtig’ is en dat een bepaald interessant personage te weinig ‘krijgt om mee te werken’.
Fire Will Come is te zien op Picl.
Geef een reactie