Dat zelfs vandaag de dag, zelfs in een ontwikkeld land als Nederland, miljoenen mensen zich argeloos laten misleiden door handopleggers, dansleraren, gebedsgenezers, homeopaten en andere dubieuze heilsprofeten, zegt iets over de fascinatie die de mensheid koestert voor de zwarte magie van de wonderdokter. Sommigen accepteren liever de verwoestende werking van een virus dan de uiterst minimale kans op een bijwerking van het vaccin. Charlatan (Tsjechië/Polen/Ierland/Slowakije, 2020) gaat over de populaire Tsjechische kruidendokter Jan Mikolášek (1889-1973). Hij werd schatrijk door het stellen van diagnoses aan de hand van tegen het licht gehouden flesjes urine en het verstrekken van schimmige kruidenmengsels. Soms was het raak en werd hij op handen gedragen. Maar hij was aan de andere kant ook eerlijk genoeg om toe te geven dat hij niet kon helpen en dat een echte arts nodig was. Intussen maakt de oude Mikolášek, kennelijk het leven moe, een breekbare, uitgebluste indruk. Met behulp van bekwaam gedoseerde flashbacks zien we hoe het zover heeft kunnen komen, en dat de befaamde genezer een veel gecompliceerder karakter heeft dan we aanvankelijk zouden denken. Zijn ondergang lijkt daardoor onafwendbaar. Gek genoeg nemen de makers geen duidelijk standpunt in ten aanzien van de legaliteit van Mikolášeks praktijken, waardoor je kunt zeggen dat de titel de lading in elk geval niet volledig dekt.
Geef een reactie