Laat je niet afschrikken door de bijna drie uur die de film Onoda (Frankrijk, 2021) duurt, want wat zijn drie uren van je leven vergeleken met de tienduizend dagen die de hoofdpersoon in de jungle van het Filipijnse eiland Lubang doorbracht. Hiroo Onoda wordt daar in 1944 als jonge inlichtingenofficier naartoe gestuurd om er het verzet tegen de oprukkende Amerikanen te organiseren. De plek is zó geïsoleerd, dat hij en zijn manschappen niet meekrijgen dat Japan een jaar later al gecapituleerd heeft. Voor Onoda eindigde de oorlog niet en daar wenst hij naar te handelen, conform de geheime opdracht van zijn bevelhebber in Tokio. We zien hem door de jaren heen ouder worden, links en rechts verliest hij zijn ondergeschikten, tot hij alleen met zijn eerste luitenant overblijft om het eiland onder controle te houden en de plaatselijke bevolking schrik aan te jagen. De laatste jaren is hij alleen op zichzelf aangewezen. Pogingen van de buitenwereld om hem te bewegen de strijd te staken mislukken. Onoda’s halsstarigheid is zowel ontroerend als bewonderenswaardig. In het begin van de film zagen we een jonge student op Lubang aankomen, met als missie (de inmiddels officieel doodverklaarde) Onoda op te sporen en misschien zelfs te bewegen zich eindelijk over te geven. Bijna drie uur later weten we of het gelukt is.
Geef een reactie