Vanavond om 21.20 uur op Canvas. Nog eens een film over een powervrouw. Halla, vijftig en alleenstaand, is de opgewekte, geliefde, vredelievende dirigent van het plaatselijk zangkoortje. Maar ze heeft een grimmig alter ego als militant milieuactiviste. In de gedaante van ‘De bergvrouw’ saboteert ze de lokale aluminiumfabriek, een terreurdaad waarmee ze heel IJsland de stuipen op het lijf jaagt. Dan een onverwachte wending: eindelijk krijgt ze een Oekraïens adoptiekind toegewezen. Ze was haar aanvraag al bijna vergeten, zo lang had het geduurd. Nog één keer haalt ze alles uit de kast, om daarna voorgoed de rol van zorgzame moeder te gaan spelen. Het is net een keer te veel. De kracht van Woman at war (IJsland, 2018) is vooral de manier waarop de zware, globale klimaatproblematiek wordt opgeleukt tot een vermakelijk, lokaal incident, zonder de urgentie ervan te ontkennen. Fantastisch hoe de achtergrondmuziek fysiek in de film geïntegreerd is. Een IJslands jazzcombo en een Oekraïens zangtrio komen op de gekste momenten en plaatsen tevoorschijn met een soort muzikaal commentaar op de gebeurtenissen, als het koor in een Grieks drama.
Geef een reactie