De mensheid wordt geconfronteerd met meerdere, elkaar wederzijds versterkende noodsituaties. Een zeldzame pandemie veroorzaakte een wereldwijde gezondheidscrisis. Kapitalisme leidt overal ter wereld tot sociale en economische ontwrichting. Neoliberalisme verveelvoudigde het bezit van de miljardairs, terwijl miljarden mensen moeten vechten voor hun bestaan. Extreem-rechts zit in de lift, profiterend van opgestookte zorgen over ‘tsunami’s’ van vluchtelingen en ‘werkinpikkende’ migranten. Intussen wordt de klimaatcrisis steeds dreigender; met regio’s die worden geteisterd door dood en verderf zaaiende supertornado’s, onvoorziene overstromingen en woeste bosbranden.
Het zijn niet de symptomen van een wereldwijd kapitalisme dat een beetje de weg kwijt is – het zijn tekenen van een systeem in verval, dat in zijn doodsstrijd steeds kwaadaardiger wordt, en de crises die het zelf veroorzaakt heeft alleen maar erger maakt.
Toch is er hoop. Het afgelopen decennium hebben overal in de wereld miljoenen en miljoenen mensen zich sterk gemaakt voor sociale verandering. Van de Arabische lente tot Occupy Wall Street en Black Lives Matter; van studentenprotesten in Chili tot de pro-democratiebeweging in Thailand; van stakingen van boeren in India en mijnwerkers in Zuid-Afrika tot de bezettingen van het Gezipark in Istanbul en het Syntagmaplein in Athene en de wateractivisten en landbeschermers van Standing Rock en die in het Amazone-gebied.
Al deze acties geven uitdrukking aan een machtige weerstand tegen de politieke status quo. Het zijn fysieke manifestaties van een radicale verbeeldingskracht die het dominante paradigma van autoritair neoliberalisme van de hand wijst. Samen geven ze vorm aan de overtuiging dat een andere toekomst nog altijd mogelijk is – en dat sociale bewegingen een hoofdrol moeten en kunnen spelen in het realiseren daarvan.
Er zijn voorbeelden genoeg van sociale bewegingen die hebben aangetoond dat ze in staat zijn grote groepen mensen te mobiliseren op basis van solidariteit in plaats van solitair individualisme. De afgelopen decennia hebben ze autoritaire leiders afgezet, regimes gedwongen onderdrukkende wetgeving terug te draaien en openingen gecreëerd voor serieuze politieke oppositie. Door vrijheidspolitiek in praktijk te brengen – weerstand bieden tegen koloniale heersers, vrouwvijandig patriarchaat bestrijden, fascisten bevechten op straat – tonen ze een alternatieve visie op wat het betekent vrij te zijn.
Maar een cruciale vraag blijft: welk soort sociale weerstand moeten we organiseren om de enorme uitdagingen die voor ons liggen effectief het hoofd te kunnen bieden? Antwoorden genoeg op deze vraag, in de laatste uitgave van het online-magazine van ROAR. Reflections On A Revolution is een links journalistiek collectief onder leiding van Jerome Roos en Joris Leverink, dat zich inzet in de wereldwijde strijd voor ‘echte democratie’. De essays in dit nummer belichten ervaringen van vroeger en nu, die een voorbeeld en bron van inspiratie kunnen zijn voor het in gang zetten van activiteiten in de toekomst. Ook laten ze zien dat de alternatieven waar we naar uitkijken, vaak al ergens bestaan. Zoals Max Haiven (Canadese auteur, leraar en onderzoeker op het gebied van ‘Radical Imagination’) in zijn inleidende essay schrijft: “Een andere wereld is niet alleen mogelijk, hij ís er al.”
Klik hier voor de volledige uitgave van ROAR Magazine.
Geef een reactie