Er is nogal wat te doen om Don’t look up. De meeste kenners vinden de film niet geweldig, het publiek smult: inmiddels de op twee na meest bekeken film op Netflix. Daarom besloot de OCW-redactie om zelf maar eens te gaan kijken. En inderdaad: het viel niet mee. Het verhaal over twee astronomen die een komeet ter grootte van de Mount Evererst ontdekken en uitrekenen dat die over zes maanden in zal slaan, is volstrekt ongeloofwaardig. Satire is prima, maar niet als die volledig over de top is. Het ligt niet aan de bezetting. Don’t look up telt meer sterren dan er rondom de aanstormende komeet te zien zijn. Leonardo di Caprio en Jennifer Lawrence als de twee astronomen, Meryl Streep als president van de Verenigde Staten (slechts geïnteresseerd in polls en populariteitscijfers), Cate Blanchett als verdorven talkshow-host, Mark Ryland als mesjogge techgoeroe en uiteraard is Timothée Chalamet van de partij. Het ligt ook niet aan de thematiek: een gevaar dat het voortbestaan van de aarde bedreigt en niemand die er wakker van ligt. De allegorie met het klimaatprobleem ligt er echter zo dik op, dat zelfs deze ene zin er al te veel aan is. De meute met rode petjes die op de maat van LOCK HER UP en STOP THE STEAL ‘Don’t look up’ scandeert, laat ook weinig te raden over. Machthebbers die wegkijken: goh ja, verrek! Een maffe Silicon Valley-miljardair die alleen maar op geld uit is: tjonge. En zo verdwijnt alle subtiliteit in een voorspelbare soep van platitudes en goedkope karikaturen. ‘Satire valt niet mee, als de werkelijkheid nog grotesker is’ kopt de Volkskrant vandaag. Inderdaad: sommige dingen zijn te groot om weg te lachen.
Geef een reactie