Hé, wat was dat nou? In 2005 dook er vanuit een museumdepot ineens een schilderij op dat verdorie in de verte en door de oogharen bekeken wel iets van een Leonardo da Vinci had! Het zou toch niet, dachten twee kunsthandelaren. Voor de zekerheid besluiten ze het sterk gehavende doek te kopen, voor een paar honderd dollar. Maar dan. Steeds meer kenners sluiten niet uit dat het inderdaad een zoekgeraakt werk is van de grote Italiaanse architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, natuurkundige, scheikundige, anatomist, beeldhouwer, schrijver en – ja – schilder uit Florence. Het zou een absolute sensatie zijn, want er zijn maar veertien schilderijen van Da Vinci bewaard gebleven. Deze ‘nieuwe’ Salvator Mundi wordt grondig gerestaureerd en stijgt met de week in waarde, terwijl de controverse tussen kunstkenners over de echtheid ervan voortraast. De hele kunstwereld fronst dan ook de wenkbrauwen als de Londense National Gallery het werk in 2012 zonder blikken of blozen presenteert als een echte Leonardo. Inmiddels is het dan al honderden miljoenen euro waard. De Frans-Deense documentaire The Lost Leonardo (2021) geeft een spannend maar ook ontluisterend beeld van de duistere wereld van de kunsthandel en de rol daarin van politiek, macht en het grote geld. Zo koopt de Russische oligarch Dmitri Rybolovlev (eigenaar van voetbalclub AS Monaco) het schilderij voor een duizelingwekkend bedrag om van zijn zwarte geld af te komen, totdat hij erachter komt dat zijn Zwitserse tussenpersoon hem niet gezegd heeft dat er geen zekerheid is over de echtheid van het schilderij. Uiteindelijk komt het voor 450 miljoen in handen van de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman, en lijkt Salvator Mundi voorgoed uit zicht, authentiek of niet.
Zie ook: Leonardo da Vinci: van alles een beetje
Geef een antwoord