In 1962 kreeg de architect Ludwig Mies van der Rohe (1886-1969) van de senaat van Berlijn de opdracht een museum te ontwerpen voor de kunst van de twintigste eeuw. De Neue Nationalgalerie werd gebouwd tussen 1965 en 1968 en is het enige ontwerp van Mies van der Rohe dat na de oorlog in Duitsland tot stand kwam. Tussen 2015 en 2021 kreeg het museum een grote onderhoudsbeurt. Sinds 22 augustus 2021 is het weer open. Wie Berlijn bezoekt, kan er niet omheen. Al was het alleen al vanwege de wonderbaarlijk mooie entree – eigenlijk het enige bovengrondse deel van het museum. Eenmaal de trappen afgedaald word je meteen (zie onder) geconfronteerd met twee grote schilderijen aan weerszijden van de doorgang naar de zalen, die samen eigenlijk een samenvatting zijn van de opzet en de thematiek van de hele collectie. Links: Bogenschützen (1928) van Sascha Wiederhold. Een feestelijke, optimistische warreling van kleuren, lijnen en figuren. Rechts: Abend über Potsdam (1930) van Lotte Laserstein. We zien een klein gezelschap dat vanaf een balkon bedrukt en bezorgd uitkijkt op de donkere wolken die zich samenpakken boven Potsdam. In twee jaar tijd is de stemming radicaal omgeslagen in Duitsland. Schilderijen die voortkomen uit, een beeld geven van en commentaar leveren op de wereld van hun tijd: dat is de grondgedachte van de collectie van de Neue Nationalgalerie, oftewel: ‘Die Kunst der Gesellschaft’. Dwalend door de – hoewel onder het maaiveld – prachtig uitgelichte zalen vind je belangrijke werken van alle vooraanstaande kunstenaars uit de twintigste eeuw: Francis Bacon, Max Beckmann, Salvador Dalí, Max Ernst, George Grosz, Ernst Ludwig Kirchner, Paul Klee, Lotte Laserstein, Paula Modersohn-Becker, Edvard Munch, Pablo Picasso, Gerhard Richter en Andy Warhol. Geëngageerde, pregnante kunst uit voorlopig nog de meest getroebleerde eeuw van onze geschiedenis.
Geef een reactie