“De schuur met de dubbele poortluiken breed open, gelijkt een toneel waar, in de gapende diepte, door haveloze mannen, in haastig tempo, een spel wordt opgevoerd. Het gebouw staat er eenzaam op de verlaten vlakte; het toneel zonder toeschouwers, en de spelers doende achter een sluier van watermist, die ’t al omdoezeld houdt. De mannen vervullen elk zijn aangewezen rol, – handeling welke ineensluit als een geordend werktuig dat in ’t ijle draait – een schouwspel dat in ’t tijd- en ruimteloze afspint.” Dit is het begin van Het leven en dood in de ast, waarschijnlijk wel de meest bekende, zeer geëngageerde novelle van de Vlaamse schrijver Stijn Streuvels(1871-1969). Niemand leest hem meer, want – toegegeven – zijn schrijfstijl en woordkeuze maken zijn werk voor de lezer van nu wat weerbarstig, maar in zijn tijd (die zowat de hele twintigste eeuw duurde) was hij een zeer succesvol en veelgelezen auteur, die zelfs – geheel tegen zijn zin – ooit in aanmerking leek te komen voor de Nobelprijs. Samen met Het Letterenhuis in Antwerpen, dat Streuvels’ archief bewaart, maakte de onvolprezen Belgische cultuurzender Klara een een mooie, driedelige podcast over de grote schrijver. Hoe hij als eenvoudige kleermakerszoon tegen de stroom in schrijver werd, befaamd om zijn sociale gedachtegoed en geliefd vanwege zijn schilderachtige natuur- en landschapsbeschrijvingen. Hoe hij op een kleiheuvel in West-Vlaanderen een eigen huis bouwt waar hij de rest van zijn lange leven blijft wonen en schrijven. En in hoeverre Streuvels voor de hedendaagse lezer nog relevant en leesbaar is. Zelfs als dat minder het geval zou zijn (wat de makers bestrijden), is de podcast Streuvels een prachtig eerbetoon aan een van de grootste schrijvers in de Nederlandse literatuurgeschiedenis.
Geef een antwoord